Το 1885 ήρθε στο Μαρούσι το… θηρίο, ο ατμοκίνητος σιδηρόδρομος που ξεκινούσε από τον Πειραιά. Οι ηλικιωμένοι Μαρουσιώτες έφτυναν στον κόρφο τους όταν τον έβλεπαν. Αρκετοί του έριχναν πέτρες και του έσπαζαν τα τζάμια φωνάζοντας τον “θηρίο της Αγίας Γραφής” και “μηχανή του σατανά”!
Οι νεώτεροι τον λάτρευαν γιατί με το φτηνό εισιτήριο του έφερνε στο Μαρούσι νεολαία και λαϊκό κόσμο από την Αθήνα και το ζωντάνευε. Τρεις ώρες έκανε ο σιδηρόδρομος για να πάει από την Αθήνα στο τέρμα του στην Κηφισιά και εξυπηρετούσε εκατοντάδες ανθρώπους που δεν είχαν δική τους άμαξα ή δεν διέθεταν χρήματα για να πληρώσουν το ακριβό κόμιστρο της νοικιασμένης άμαξας.
Μισό αιώνα ανεβοκατέβαινε το “θηρίο” φυσώντας και ξεφυσώντας.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Θηρίο της Κηφισιάς έδειχνε γερασμένο. Είχε περάσει η τεράστια δοκιμασία και έκαιγε όποια καύσιμη ύλη ήταν διαθέσιμη. Ξύλα, λιγνίτη, ξυλοκάρβουνα. Ολοκλήρωνε τη διαδρομή με δυσκολία και αρκετές φορές έβγαζε ακόμα και σπίθες. Οι καπνοί ήταν τόσο πυκνοί που πολλοί επιβάτες αποβιβάζονταν έχοντας μουντζούρα στα πρόσωπά τους. Η ηλεκτροκίνηση και τα αυτοκίνητα το ξεπερνούσαν πλέον σε ανέσεις και ταχύτητα και φαινόταν ξεπερασμένο. Λέγεται μάλιστα ότι είχε γίνει τόσο αργό, που οι Αθηναίοι οργάνωναν αγώνες στους οποίους παράβγαιναν με τα βαγόνια καβάλα στα άλογά τους. Το τελευταίο δρομολόγιο πραγματοποιήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1938. Ήταν τέτοιο το κλίμα που είχε καλλιεργηθεί εκείνη την εποχή, ώστε κάποιοι έστησαν γλέντι στην Κηφισιά για να γιορτάσουν την τελευταία διαδρομή κολλώντας ειρωνικά ακόμα και κηδειόχαρτα στις κολώνες!…
Κοντινό πλάνο από το “θηρίο” στο σταθμό του Αμαρουσίου το 1930. (αρχείο Μαρία Τόσκα)
Ο σταθμός του Αμαρουσίου στις αρχές τους προηγούμενου αιώνα.
Μαρούσι 1930 (αρχείο Μαρία Τόσκα)
Πηγές: maroussi.gr , mixanitouxronou.gr
