Άρθρο του υποψήφιου δημοτικού σύμβουλου, Μάριου Ψαραδέλη, στο Μ24:

Ονομάζομαι Μάριος Ψαραδέλλης είμαι 24 ετών και βρίσκομαι σε αναπηρικό αμαξίδιο εκ γενετής. Εργάζομαι ως ψυχολόγος στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ενώ παράλληλα  οδεύω  προς την ολοκλήρωση  των μεταπτυχιακών μου  σπουδών στο τμήμα της Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Nεάπολις Πάφου. Σε αυτές τις εκλογές κατεβαίνω υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Αμαρουσίου με το συνδυασμό του κυρίου Γιάννη Νικολαράκου «Πάθος & Λύσεις για το Μαρούσι».

Ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ για πρώτη φορά με τα κοινά, είναι γιατί αφενός μου αρέσει να δραστηριοποιούμαι  ενεργά και θέλω να συνεισφέρω με το δικό μου ξεχωριστό τρόπο, βοηθώντας την πόλη και τους ανθρώπους που την απαρτίζουν και αφετέρου, το γεγονός οτι μου συνέβη πρόσφατα ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, έγινε η αφορμή για να επεξεργαστώ κάποια πράγματα από μία πιο ρεαλιστική οπτική γωνία.

Προσπάθησα να κατέβω από ένα κακοφτιαγμένο πεζοδρόμιο με τη βοήθεια της μητέρας μου, το αμαξίδιο πήρε μία απότομη κλίση προς τα μπρος και μέσα σε δευτερόλεπτα έπεσα με δύναμη στην άσφαλτο τραυματίζοντας σε μεγάλο βαθμό την περιοχή γύρω από τον αριστερό μου οφθαλμό.

Εκείνη τη στιγμή μάλιστα ένα διερχόμενο αμάξι σταμάτησε ακριβώς μπροστά από το συμβάν και προς στιγμήν ο οδηγός νόμιζε πώς  με είχε ρίξει από δική του ενέργεια. Σιγά-σιγά μαζεύτηκε πλήθος κόσμου στο σημείο και ήταν όλοι τους σοκαρισμένοι από την ακατάσχετη αιμορραγία και από την λίμνη αίματος που αντίκριζαν.

Μεταφέρθηκα εσπευσμένα στο νοσοκομείο Υγεία, όπου οι γιατροί προχώρησαν σε πλαστική χειρουργική και πολλαπλά ράμματα. Οι γονείς μου ήταν σε κατάσταση σοκ. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχε συμβεί. Εγώ έμεινα απόλυτα ψύχραιμος σε όλη τη διάρκεια περνώντας βαθιές ανάσες και καθησυχάζοντας ταυτόχρονα τους δικούς μου ανθρώπους. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά και σήμερα είμαι πιο δυνατός από ποτέ!

Λίγες μέρες αργότερα ο κύριος Νικολαράκος αφού πληροφορήθηκε τα γεγονότα από έναν κοινό γνωστό, ζήτησε να με συναντήσει άμεσα ώστε να μάθει περισσότερα για αυτή την άσχημη στιγμή που βίωσα. Καθώς του περιέγραφα την ιστορία με κάθε λεπτομέρεια ήταν εμφανώς απογοητευμένος και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που είδα την αλήθεια να καθρεφτίζεται στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, που μέχρι τότε δεν είχα γνωρίσει. Ενδεχομένως κάποιοι να με θεωρήσουν  γραφικό. Μου είναι όμως αδύνατον να μην εκφράσω τα συναισθήματα που με διακατέχουν όταν είμαι αγανακτισμένος και λυπημένος για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα εν έτει 2019.

Είναι γελοίο να υπάρχουν σπασμένοι δρόμοι και πεζοδρόμια τα οποία έχουν κοπεί σε κομμάτια και να σκοντάφτει ο κόσμος που πηγαινοέρχεται. Είναι απάνθρωπο να παρκάρουμε μπροστά σε αναπηρική ράμπα και να εμποδίζουμε την πρόσβαση των ατόμων με κινητικά προβλήματα η των μαμάδων που έχουν τα παιδιά τους στο καροτσάκι. Είναι εξωφρενικό να χρησιμοποιούμε τον ανελκυστήρα από τη στιγμή που δόξα τω Θεώ είμαστε απόλυτα αρτιμελείς. Αλλά βέβαια γιατί να μας ενδιαφέρει το πρόβλημα του συνανθρώπου μας αφού εμείς οι ίδιοι δεν το βιώνουμε στο πετσί μας;

Ύστερα από όλα αυτά που έχω ζήσει και που εξακολουθώ να ζω σε καθημερινή βάση, η επιλογή της υποψηφιότητάς μου στο συνδυασμό «Πάθος και Λύσεις για το Μαρούσι» είναι μονόδρομος.

Είμαστε μία ανεξάρτητη ομάδα χωρίς καμία πολιτική δέσμευση που συμμεριζόμαστε τις ανάγκες των συμπολιτών και της πόλης μας δίνοντας προτεραιότητα στην κοινωνική αλλαγή και δημιουργώντας ίσες ευκαιρίες για όλους. Για να αλλάξουμε όμως τον τρόπο που ζούμε αξίζει πρώτα να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε.

Στήριξε μας και γίνε συνοδοιπόρος σε ένα όμορφο ταξίδι όπου όλα είναι δυνατά