Μήνυμα Μάριου Ψαραδέλλη στην Τακτική Συνεδρίαση (25/2019) του Σώματος του Δημου Αμαρουσίου στις 11/12/2019
Κύριε δήμαρχε, αγαπητοί του δημοτικού συμβουλίου καλησπέρα σας.
Για όσους δεν με γνωρίζουν ονομάζομαι Μάριος Ψαραδέλλης. Είμαι ο Βενιαμίν αυτής της οικογένειας του δημοτικού συμβουλίου. Οι πολίτες του Αμαρουσίου, με την ελεύθερη βούληση τους, αποφάσισαν να μου δώσουν την ευκαιρία, μετά τις δημοτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Μάιο, να βρίσκομαι σε αυτή την αίθουσα για να εκπροσωπήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κινητικές αισθητηριακές και άλλες δυσκολίες. Να γίνω αυτή η φωνή η οποία θα τους βοηθήσει να ζουν αρμονικά μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας μας. Να μπορούν να βγουν έξω με τους φίλους τους να διασκεδάζουν να έχουν την δυνατότητα να κυκλοφορήσουν στην πόλη και να εργαστούν. Αυτά τα πράγματα για κάποιους είναι αυτονόητα για κάποιους άλλους όχι.
Πώς όμως θα καταφέρουμε να βγούμε έξω όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες; Όταν δεν υπάρχει μία ράμπα για να ανέβουμε το πεζοδρόμια και όταν τα πεζοδρόμια είναι διαλυμένα και οι ειδικοί διάδρομοι για τα άτομα με απώλεια όρασης είναι σπασμένοι; Ξέρετε αγαπητοί συνάδελφοι… υπάρχουν αρκετά πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε και κάνουμε πως τα ξέρουμε και άλλα πράγματα τα οποία ναι μεν τα γνωρίζουμε αλλά έχουμε μάθει να τα παραβλέπουμε διότι δεν βρίσκονται στο επίκεντρο της δικής μας προσωπικής ανάγκης.
Όταν ένας άνθρωπος μετακινείται πάνω σε ένα ανώμαλο έδαφος με το αμαξίδιο του, παρουσιάζονται αναταράξεις, οι οποίες δημιουργούν ανεπανόρθωτες βλάβες στη λεκάνη, τη σπονδυλική του στήλη καθώς και σε ζωτικά όργανα. Επιπλέον όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα να ανέβει το πεζοδρόμιο είναι αναγκασμένος να κινείται στο δρόμο μαζί με τα οχήματα, διακινδυνεύοντας έτσι την ασφάλεια του.
Δεν θέλω να αγγίξω ακόμα τα θέματα περί πολιτιστικών εκδηλώσεων ΑμεΑ γιατί έχω την αίσθηση ότι στο δήμο Αμαρουσίου ο κατάλογος των προτεραιοτήτων είναι ήδη πολύ μεγάλος. Όμως δύο βασικά πράγματα μπορούν να υλοποιηθούν, αρκεί να υπάρχει θέληση.
Κάποιοι δήμοι δραστηριοποιούνται ενεργά, πραγματοποιώντας όμορφες εκδηλώσεις με στόχο την ενημέρωση και την κοινωνική προσφορά. Ας ακολουθήσουμε κι εμείς το παράδειγμα τους.
Χρησιμοποίησα νωρίτερα τον όρο «ελεύθερη βούληση». Και αυτό γιατί έφτασαν στα αυτιά μου άσχημα πράγματα που με εξόργισαν σε μεγάλο βαθμό. Δεν υπήρξα ποτέ το θύμα, ούτε είμαι η μασκότ της Δημοτικής Αρχής. Πριν την ελεύθερη βούληση των συμπολιτών μας, υπήρξε πάνω από όλα η δική μου ελεύθερη βούληση να συνεργαστώ με τον κύριο Νικολαράκο και εν συνεχεία με τον κύριο Αμπατζόγλου για να προσφέρω την βοήθεια μου σε θέματα που αφορούν την ομαλή διαβίωση των ΑμεΑ, την κοινωνική αλληλεγγύη καθώς και την τοποθέτηση των ευπαθών ομάδων σε θέσεις εργασίας.
Παρεμπιπτόντως, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, από το 1992, θεσπίστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου, προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.
Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο το δημοτικό συμβούλιο να καταλάβει ορισμένα πράγματα και να επανεκτιμήσει την σημαντικότητα για τα τεκταινόμενα της πόλης. Σίγουρα ένα έργο δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη, αλλά χρειάζεται επιτέλους να μάθουμε να βάζουμε μια σωστή σειρά. Είμαι σίγουρος πως με πράξεις μπορούμε να πετύχουμε ένα αξιόλογο αποτέλεσμα, που θα δώσει το έναυσμα για ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Γιατί η ζωή είναι για όλους και όχι για μερικούς.
Σας ευχαριστώ πολύ.
