Έχω την τιμή να καλωσορίζω μια γυναίκα που σπούδασε ένα από τα πιο εντυπωσιακά «ανδρικά» επαγγέλματα ! Ίσως ένα όνειρο πολλών αρσενικών.
Σας παρουσιάζω τη Μαρουσιώτισσα Πιλότο, Ελεάνα Μαυραντή, που ο διάλογος μας γίνεται στον Ενικό γιατί είναι μία νέα γυναίκα, απίστευτα φιλική και αυθόρμητη.
Σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις, πρώτον όμως θέλω να πιστεύω πως το να είσαι πιλότος ήταν ανδρικό επάγγελμα την εποχή που εγώ εκπαιδευόμουν σε αυτό. Και το λέω διότι τότε η Πολεμική αεροπορία που ήταν το όνειρό μου δεν δεχόταν γυναίκες πιλότους στην Ελλάδα. Είμασταν από ότι θυμάμαι 6 όλες κι όλες γυναίκες επαγγελματίες πιλότοι στην πολιτική αεροπορία. Τώρα πλέον τα πράγματα είναι διαφορετικά και έχουμε κατακτήσει επάξια και την Πολεμική και την Πολιτική αεροπορία. Δεύτερον θα διαφωνήσω με το «όνειρο πολλών αρσενικών» μιας και το ονειρεύονται εξίσου και έχουν δικαίωμα σε αυτό το όνειρο και πολλά «θηλυκά» σε όλο τον πλανήτη.
Να σε αποκαλώ κυβερνήτη ;
Δεν με αντιπροσωπεύει τη δεδομένη στιγμή αυτός ο χαρακτηρισμός μιας και θα πρέπει να είναι κάποιος εν ενεργεία πιλότος για να έχει αυτή τη…χάρη!
Μαρουσιώτισσα ; Πριν αναφερθούμε σε σένα θέλω να μου πεις λίγα λόγια για την οικογένειά σου. Απ’ όσο γνωρίζω η μητέρα σου είναι γηγενής Μαρουσιώτισσα, ο Πατέρας σου Πειραιώτης που όμως μεγάλωσε στο Μαρούσι και εσύ γεννήθηκες και μεγάλωσες επίσης στο Μαρούσι.
Σωστά. Ο Πατέρας μου Πειραιώτης που μεγάλωσε στο Μαρούσι, η μητέρα μου όμως είναι γηγενής και φανατική θα έλεγα Μαρουσιώτισσα, που λατρεύει τον τόπο της και το έχει αποδείξει με το συγγραφικό της έργο και όχι μόνο.
Εκδότες και οι δύο γονείς μου επίσης του Μαρουσιώτικου περιοδικού «Οδός Θέμιδος», ενώ η μητέρα μου υπήρξε για χρόνια αρθογράφος και δημοσιογράφος στην εφημερίδα «ΑΜΑΡΥΣΙΑ». Και οι δύο μαζί ακόμη επιμελήθηκαν την έκδοση του Βιβλίου «Και …. Μαρούσι είναι εδώ» , το οποίο υπήρξε τίτλος μουσικού δίσκου, ύμνος στο Μαρούσι, που ερμηνεύτηκε από τη “Μικτή Χορωδία του Δήμου Αμαρουσίου Τερψιχόρη Παπαστεφάνου”. Τους στίχους έγραψε η Λίτσα Παπαζαχαροπούλου και τη μουσική ο πατέρας μου Κώστας Μαυραντής.
Πως έρχεται σε ένα κοριτσάκι και δη από το Μαρούσι, η ιδέα να θέλει να κατακτήσει τους αιθέρες ; Μη μου πεις ότι σου προέκυψε ξαφνικά.. δεν μπορεί , κάπου πρέπει να ήταν στα όνειρά σου από μικρή ηλικία, κάτι σε είχε συναρπάσει, κάτι πολύ ιδιαίτερο ίσως ;
Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς…αυτό που θυμάμαι και είναι λίγο κωμικό , είναι πως εγώ από το δημοτικό ήθελα να μπω Γυμναστική Ακαδημία και ότι κορόιδευα δύο καλούς μου φίλους στην Εύβοια που όταν περνούσαν μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τα σπίτια μας αυτοί έκαναν σαν τρελοί από τον ενθουσιασμό τους…. Μάλλον με εκδικήθηκαν μεταφέροντας μου την τρέλα τους και στην πρώτη λυκείου δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον ουρανό. Επίσης το γεγονός ότι επισκεφθήκαμε με τους προσκόπους, του 1ου Συστήματος Αμαρουσίου, την Τανάγρα στη γιορτή της Αεροπορίας εκείνη την περίοδο και το γεγονός ότι ένας από τους αγαπημένους μου θείους ήταν μηχανικός στην ΕΑΒ ( Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) σίγουρα έπαιξαν το ρόλο τους. Και ερωτεύτηκα παράφορα! Όχι με την πρώτη ματιά αλλά έφτασα στο σημείο να φεύγω από το Μαρούσι δύο φορές την εβδομάδα, να πηγαίνω στην Τανάγρα, να βλέπω τις νυχτερινές πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών (Mirage) και να γυρίζω πίσω. Στη συνέχεια ήρθε η απογοήτευση μιας και η απάντηση «δεν παίρνουμε γυναίκες στην Ικάρων» ήταν αποκαρδιωτική και άδικη και στο μυαλό μου τριγύριζε η σκέψη «μα που ξέρετε ότι δεν μπορώ να πετάξω αν δεν με δοκιμάσετε;»
Τελικά αφού πραγματοποίησα το αρχικό μου όνειρο της Γυμναστικής Ακαδημίας και μπήκα στη σχολή, η αγάπη για τα αεροσκάφη δεν με άφηνε σε ησυχία. Έτσι ένα βράδυ, βρέθηκα με τις ευλογίες των γονιών μου, και την βοήθεια ενός φίλου πιλότου Μαρουσιώτη, να πετάω για Αμερική και συγκεκριμένα για το San Antonio στο Texas για να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα. Να πετάω. Αφού πέταξα με μονοκινητήρια, δικινητήρια και ακροβατικά αεροσκάφη, κατάφερα να «βάλω» όπως λέμε αρκετές πτητικές ώρες και να αποκτήσω τα πολυπόθητα πτυχία του Επαγγελματία πιλότου (CPL) σε μονοκινητήρια και δικινητήρια αεροσκάφη και αυτό του Εκπαιδευτή πιλότων (CFI) .
Μπαίνεις πολύ δυναμικά λοιπόν σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα θα έλεγα…
Όταν διαχωρίζεται η απλή επιθυμία με το Θέλω πραγματικά…αυτά παθαίνεις !!
Τα συναισθήματά σου ; Φόβος όταν πετάς υπάρχει ; Πως νοιώθεις μέσα στο Cockpit ;
Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα από την πρώτη πτήση! Η πρώτη φορά που πέταξα ήταν στο αεροδρόμιο του Μαραθώνα ( Αερολέσχη Πειραιώς τότε) από όπου και πήρα το πρώτο πτυχίο, το λεγόμενο ερασιτεχνικό ( PPL). Χαρά και δέος ήταν τα βασικά συναισθήματα. Τώρα για τον φόβο, όπως μου είχε πει και ο εκπαιδευτής μου, αν λείψει εντελώς το αίσθημα του φόβου (μαζί με αυτό της αυτοσυντήρησης) θα συμβεί ατύχημα! Ο φόβος του αφύσικου ( είμαι στον αέρα) καλύπτεται από τη γνώση, την εμπειρία και την αγάπη αυτού που κάνεις.
Πόσο συναρπαστικό είναι να πετάς ?
Είναι όπως το είπες…συναρπαστικό, απαιτητικό, υπέροχο, πρέπει όμως πρώτα από όλα να σου αρέσει. Η στιγμή της απογείωσης σε γεμίζει αδρεναλίνη. Η δύναμη των κινητήρων και η αποκόλληση από το έδαφος, ένα μαγικό συναίσθημα. Μετά πετάς πάνω από τα σπίτια, τις θάλασσες τα βουνά, χαλαρώνεις και σκέφτεσαι ότι είσαι ευλογημένη. Στη συνέχεια έρχεται η προσγείωση και όλες οι αισθήσεις είναι ξανά σε εγρήγορση.
Η οικογένεια δεν εξεπλάγη όταν ανακοίνωσες την απόφαση σου;
Οι γονείς μου ήταν πάντα υποστηρικτικοί σε ότι έκανα. Μάλλον όχι, δεν εξεπλάγησαν γιατί έβλεπαν πως εξελισσόταν σε πάθος, η ανάγκη μου να πετάξω.
Τι σημαίνει για μια γυναίκα να πιλοτάρει αεροσκάφος και να έχει μία τέτοια τεράστια ευθύνη ;
Η ερώτηση είναι τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να πιλοτάρει αεροσκάφος! Γιατί αν στην εποχή που ζούμε κάνουμε αυτή την ερώτηση, μάλλον η απάντηση θα πρέπει να είναι … “σημαίνει ακριβώς ότι και για έναν Άντρα!” Είναι θέμα ανθρώπου λοιπόν και χαρακτήρα! Εμένα με συναρπάζει αυτή η μαγική κονσόλα ( cockpit) με τα χειριστήρια, τα κουμπιά και τις οθόνες. Όσο πιο περίπλοκο τόσο πιο ενδιαφέρον. Την ευθύνη την παίρνεις αυτόματα όταν έχεις πλέον εκπαιδευτεί κατάλληλα στον τύπο του αεροσκάφους που σου εμπιστεύεται η κάθε εταιρεία και σε έχει αξιολογήσει ότι όντως κάνεις για την δουλειά. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι και οι πιλότοι…στο ίδιο αεροπλάνο με τους επιβάτες τους βρίσκονται και έχουν και την ευθύνη του εαυτού τους!!
Μου είπες να μη σε αποκαλώ κυβερνήτη, με τι ακριβώς ασχολείσαι τώρα;
Τώρα, μιας και πήρα την απόφαση πριν από χρόνια να κάνω μερικά βήματα πίσω και να κάνω οικογένεια, έχω την ευλογία να βρίσκομαι ξανά στο «φυσικό μου περιβάλλον» !! Εργάζομαι στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, στην Goldair Handling. Είμαι Safety Officer δηλαδή βρίσκομαι στη πίστα του αεροδρομίου και επιθεωρώ καθημερινά για την τήρηση των κανονισμών εδάφους και των κανονισμών ασφαλείας κατά την εξυπηρέτηση των αεροσκαφών που εξυπηρετούμε σαν handlers. Με λίγα λόγια με το που «πατάει» ένα αεροσκάφος στην πίστα του αεροδρομίου…είμαι εκεί! Βοηθάω στον συντονισμό, να προετοιμαστεί για την επόμενη αναχώρηση και παράλληλα συμβουλεύω τους συναδέλφους μου σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας τόσο στο αεροδρόμιο των Αθηνών όσο και στα περιφερειακά αεροδρόμια που εξυπηρετούμε.
Τιμή μας και καμάρι μας που είσαι Μαρουσιώτισα, γηγενής από τον Μητροπολιτικό Δήμο των Βορείων Προαστίων. Με ενδιαφέρει η σχέση σου με το Μαρούσι γιατί είναι η πόλη που αγαπάμε και οι δύο. Επίσης 8 Οκτωβρίου 2023 έχουμε Δημοτικές Εκλογές και βάζω υποψηφιότητα με τον νυν Δήμαρχο Αμαρουσίου Θεόδωρο Αμπατζόγλου με το συνδυασμό «ΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΨΗΛΑ!», για 2η φορά και μάλιστα αυτή τη φορά ακόμη πιο αισιόδοξη για την παράταξη διότι είδα το έργο του στην 4ετια που διανύουμε.
Θεωρώ τον εαυτό μου ενεργό πολίτη, με ενδιαφέρει ο τόπος μου και προσπαθώ να είμαι χρήσιμη μέσα από την Ένωση «Παλαιών Προσκόπων Αμαρουσίου». Βλέπεις, ήμουν το πρώτο κορίτσι πρόσκοπος, στο 1ο Σύστημα Προσκόπων Αμαρουσίου καθώς τα σώματα προσκόπων τότε ήταν αρρένων και μετά έγιναν μικτά ! Από εκεί έμαθα πολλά και ανέπτυξα δεξιότητες και εμπειρίες ζωής καθώς οι πρόσκοποι ασχολούνται με ό,τι έχει να κάνει με γη, αέρα και θάλασσα. Εδώ θα ήθελα να κάνω ένα κάλεσμα, να δώσουν οι γονείς την ευκαιρία στα παιδιά τους, σε αυτούς τους καιρούς της εσωστρέφειας και της αποχαύνωσης από παντός τύπου οθόνες, να ενταχθούν σε ένα από τα τρία υπέροχα προσκοπικά συστήματα που διαθέτει το Μαρούσι μας, το 1ο , 2ο και 3ο Σύστημα προσκόπων Αμαρουσίου. Καλύπτουν όλες τις γειτονιές μας και μέσα από αυτά θα έρθουν σε επαφή με τη φύση, θα ενταχθούν σε υγιείς παρέες και θα αποκομίσουν γνώσεις και εμπειρίες πολύτιμες.
Όσο για τη δική σου υποψηφιότητα σου εύχομαι προσωπική επιτυχία, όπως καλή επιτυχία εύχομαι και σε άλλα κορίτσια, σαν εμένα, να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και να μπουν στο Cockpit της καρδιάς τους. Καλές Πτήσεις Κορίτσια !!
Κι εγώ σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι τολμηρό αποφασίσεις ακόμη να κάνεις.
Το 24ο Φεστιβάλ Θεάτρου Σκιών είναι αφιερωμένο στις προφορικές παραδόσεις που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, με πρωταγωνιστή των αγαπημένο ήρωα μικρών και μεγάλων και με πρωτοπόρο το Δάσκαλο Ευγένιο Σπαθάρη.