“Πολύδροσο, μία περιοχή από καιρό ξεχασμένη” Άρθρο της Κατερίνας Βουρλάκη

Γράφει η υπ. Δημοτική Σύμβουλος Κατερίνα Βουρλάκη, με το συνδυασμό «Γιάννης Νικολαράκος – Πάθος & Λύσεις για το Μαρούσι» :

Πριν από λίγο καιρό, μαζί με τον Γιάννη Νικολαράκο, επισκεφθήκαμε το Πολύδροσο. Μία από τις ωραιότερες περιοχές του Αμαρουσίου αλλά και μία από τις πιο «ξεχασμένες» τολμώ να πω.

Τα προβλήματα της περιοχής, δεν διαφέρουν πολύ από τα προβλήματα οποιασδήποτε άλλης περιοχής του Αμαρουσίου. Λακκούβες παντού, πεζοδρόμια ανύπαρκτα, πλημμύρες με τις πρώτες σταγόνες. Απαξίωση από την σημερινή δημοτική αρχή, αφού καθομολογία των κατοίκων από την επόμενη των εκλογών δεν εμφανίστηκε ξανά, ποτέ κανείς. Η σιγουριά περισσεύει βλέπετε, όπως και ο στόχος… Προτιμάμε της περιοχές του «φαίνεσθε» και όχι αυτές που έχουν ανάγκη. Πολλά χρόνια τώρα…

Περπατώντας την Φραγκοκκλησιάς, ένας ποδηλατόδρομος ξεκινάει ξαφνικά, σε άκυρο σημείο, με άκυρη αρχή και τέλος. Όπως ξεκινάει, έτσι και σταματάει. Στη διαδρομή του-αυτά τα 300 μ., που δεν φτάνουν ούτε για 4χρονο που προσπαθεί να βγάλει τις βοηθητικές ρόδες-ένας κάδος και κλαδιά πεταμένα, κόβουν τα 300 μέτρα στα δύο. Μία μητέρα με τα 3 παιδιά της αναγκάζεται να κάνει παράκαμψη, κατεβαίνοντας στον δρόμο για να μπορέσει να συνεχίσει την διαδρομή της. Ένας ηλικιωμένος, το ίδιο. Μία μητέρα με μωρό στο καρότσι, το ίδιο. Ποιος νοιάζεται για το αυτονόητο…Οι δρόμοι είναι για αυτοκίνητα και πεζούς. Το Πολύδροσο είναι μία οικιστική περιοχή που πάνω απ’ όλα πρέπει να εξυπηρετεί τους πολίτες.

Στο ΚΑΠΗ της περιοχής, οι ηλικιωμένοι πίνουν το καφεδάκι τους. «Ήρθαμε σήμερα γιατί από το μεσημέρι δεν έχει συγκοινωνία, μέχρι τη Δευτέρα»(!). Από το Σάββατο το μεσημέρι   Δημοτική Συγκοινωνία δεν υπάρχει για τους κατοίκους. Το τελευταίο λεωφορείο καταδικάζει όσους δεν έχουν αυτοκίνητο ή δεν μπορούν να έχουν αυτοκίνητο, σε απόλυτη απομόνωση. Βλέπετε το Πολύδροσο είναι μία περιοχή που δεν έχει τραίνο, δεν έχει πρόσβαση στην Κηφισίας, δεν έχει άλλη συγκοινωνία.

Κανένας σεβασμός για την 3^η ηλικία. Καμία πρόβλεψη για όσους κατοικούν εκεί. Τα δρομολόγια δεν έβγαιναν αλλά κυρίως δεν έβγαιναν τα νούμερα, για να «σπαταλήσουμε» ένα δρομολόγιο για τους κατοίκους του Πολύδροσου. Φαντάζομαι ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιοχές.

Η ομάδα του συνδυασμού μας, Πάθος και Λύσεις για το Μαρούσι, μαζί με τον Γιάννη Νικολαράκο, έχουμε καταρτήσει αναλυτικό σχέδιο, που αφορά στην 3^η ηλικία, με σεβασμό και αγάπη για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη την προστασία των φορέων περισσότερο από όλους μας.

Συγκοινωνίες, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, κατ’ οίκον  νοσηλεία αλλά και ένα ολόκληρο πρόγραμμα εξορμήσεων,  είναι κάποια από τα σημεία του προγράμματός μας που αφορούν στην 3^η ηλικία. Τους παππούδες και τις γιαγιάδες που μεγάλωσαν εμάς και μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Αυτούς που όλα τα χρόνια, από το μισθό τους, τη σύνταξή τους, το υστέρημά τους, πληρώνουν δημοτικά τέλη. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε έχει για αρχή, πάνω απ’ όλα το, ΣΕΒΑΣΜΟ!

Οι κάτοικοι όμως έχουν κριτήριο, έχουν άποψη, αγαπάνε την περιοχή τους, θέλουν το καλύτερο γι’ αυτήν και το νιώσαμε. Πάθος και λύσεις για το Μαρούσι. Πάθος, Λύσεις και σεβασμός για την 3^η ηλικία, που αγωνίζεται, προσφέρει, στηρίζει.